Geneza najpopularnijih muzičkih stilova može biti povezana sa Bluzom. Razvijen iz rezultata ranog Afričko-američkog iskustva, njegovi najraniji uticaji oblikovali su korene američke muzike protežući se od Gospel horova i barskih pevača na krajnjem jugu, do ranog džeza, R&B-ja, rokenrola i pop stilova današnjice. Bluz, prenošen sa generacije na generaciju usmeno, prvenstveno je predstavljao funkcionalnu muziku koja je nudila afričkim Amerikancima ventil za iskazivanje njihovih dnevnih iskustava. Rane forme Bluza uključuju „poljsko vikanje“ koje je omogućavalo radnicima u polju da ostanu u kontaktu jedni sa drugima, dok se „vikanje u krugu“ praktikovalo za igranje. W.C. Handy, poznat kao „Otac Bluza“ objavio je „Memphis Blues“ 1912., prvu pesmu koja je u naslovu sadržala reč Bluz. Handy je nastavio da piše ostale Bluz klasike uključujući „Beale Street Blues“, „Yellow Dog Blues“ i „St. Louis Blues“. Bluz je postigao komercijalni uspeh 1920. kada je snimak „The Crazy Blues“ vokaliste Mamie Smith-a postao trenutna senzacija. Drugi Smith – Bessie (nisu u srodstvu), proglašena je „Caricom Bluza“ zbog veštine izvođenja njenih muzičkih dela Bluz epohe. Kasnih ’20-ih i ’30-ih, Lonnie Johnson postao je prvi Moderni Bluz gitarista. Njegovo muziciranje uticalo je na Delta Blues stil Robert Johnson-a, kao i na T-Bone Walker-a, Clarence „Gatemouth“ Brown-a i B.B. King-a. Dodatno, njegov rad sa džez legendama Louis Armstrong-om i Duke Ellington-om, kao i njegovi snimci u duetu sa gitaristom Eddie Lang-om uticali su na džez stil gitarista, uključujući Charlie Christian-a.Pojavivši se tokom 1940-ih, „Jump Blues“ sjedinio je Upbeat Boogie-Woogie Piano stil, bistre stihove i probojne zvuke trube potekle iz Big Band ere. Izvođači poput saksofoniste i vokaliste Louis Jordan-a proširili su popularnu pojavu Bluza. Dodavanjem isticanja glavnog vokala, Jump Blues je vremenom prerastao u Rhythm And Blues (R&B) 1950-ih, koji je dalje uticao na Rock ’n’ Roll, stil Chuck Berry-a i Bill Haley-a. Do 1960-ih, sa uplivom korena Gospel-a, R&B razvio se u „Soul“ muziku grupa među kojima su James Brown i Sly And The Family Stone. ’50-te i ’60-te izazvale su popularnost Chicago Blues-a i izvođača poput Muddy Waters-a, Junior Wells-a, Buddy Guy-a i Willie Dixon-a. Gitaristi poput Jimi Hendrix-a i Eric Clapton-a sjedinili su Bluz sa Rock muzikom ’60-ih, vršeći pritom uticaj na buduće generacije Pop i Bluz izvođača. U glavne Bluz izvođače ’80-ih i ’90-ih ubrajaju se Stevie Ray Vaughan, Robert Cray, Lucky Peterson i Joe Louis Walker.
