Džez muzika bliža popularnoj Swing eri 1930-ih često se naziva rani džez (Early Jazz). Kroz svoje poreklo pre početka XX veka, džez je evoluirao od regionalne muzike, sa centrom u New Orleans-u i njegovom okruženju, do muzičkog stila u prvom planu nacionalne i internacionalne popularne muzike 1930-ih. Muzika ranog džeza najčešće se sastojala od kolektivnih grupnih improvizacija. New Orleans, koji se smatra mestom nastanka džeza, bio je napredan internacionalni centar trgovine na kraju veka. Zbog svoje lokacije kao luka na reci Misisipi, postao je mesto stapanja etnički različitih kultura. Muzički uticaji iz Afrike, Španije, Italije, Južne Amerike i francuskih kultura sjedinili su se sa Ragtime-om i ostalom, tada popularnom muzikom, da bi se stvorio New Orleans stil. Ključ njegovog razvoja bila je kombinacija slušne tradicije Bluza zajedno sa imitacijom popularnog Marching Band stila, koji je na nacionalni nivo podigao John Sous-a. Muzika koja je nastala kao rezultat, stvorila je „Ragging“ efekat ili uspostavljanje muzike kombinovanjem spontanih melodijskih varijacija sa skraćenim ritmovima. 1917. prvi snimak koji je dokumentovao ovaj stil džeza, „Lively Stable Blues“, napravljen je od strane belačkog Original Dixieland Jazz Band-a (ODJB). Ovaj „New Orleans“ stil džeza primarno je korišćen za zabavu crnačke radničke klase, delujući kao funkcionalna muzika za igranje, parade i sahrane, a takođe se mogao čuti u kafančinama, kockarnicama i javnim kućama koje su se mogle naći u delu New Orleans-a pod nazivom Storyville.Do početka 1920-ih, Čikago je postao novi centar džeza zbog migracije velikog broja crnačke populacije sa juga u potrazi za poslom i boljim uslovima života na severu. Zajedno sa ovom migracijom došli su i muzika i muzičari koji su stvorili New Orleans džez stil. Sada u Čikagu, ovi inovatori među kojima pijanista / kompozitor Jelly Roll Morton, hornetisti Joe „King“ Oliver, Freddie Keppard i Louis Armstrong, soprano saksofonist / klarinista Sidney Bechet, klarinetist Jimmy Noone, pijanist Earl Hines i trombonista Kid Ory počeli su da bivaju prepoznatljivi širom nacije kroz svoje ploče i popularnost u klubovima.
Muzika ovih crnih muzičara i rani snimci Original Dixieland Jazz Band-a (ODJB), počeli su da privlače mnogo mladih belaca muzičara koji će kasnije osnivati svoje bendove. U ove muzičare ubrajaju se Bix Beiderbecke, Frank Trumbauer, Pee Wee Russell i grupa muzičara iz Čikaga poznata pod nazivom Austin High Gang, među kojima su bili saksofonist Bud Freeman, hornetist Jimmy McPartland i bubnjar Dave Tough. Uporedo sa širenjem popularnosti u Čikagu, džez je pronašao put do Kanzas Sitija i na kraju Njujorka. Džez era u Njujorku ranih ’20-ih bazirala se na kulturnom i sofisticiranom načinu izvođenja muzike u hotelima, a ne na New Orleans stil džeza. U sebi je sadržala valcere i popularne brodvejske šou melodije, a na kraju se pretvorio u novi „Stride“ muzički pravac razvijen iz Ragtime-a. Harlemska škola „Stride“ klavira uključivala je inovatore poput James B. Johnson-a i Willie „The Lion“ Smith-a, koji su kasnije uticali na ostale pijaniste poput Fats Waller-a, Count Basie-a i Duke Ellington-a. ’20-te, poznate kao „Doba džeza“, bile su ispunjene bučnim uzbuđenjem i nesmotrenim odricanjem. Bio je to period rasta i prosperiteta za Ameriku, a takođe i vreme podizanja socijalne svesti. Mnogo Amerikanaca bilo je spremno da proslavi novi mir na zaključenju I svetskog rata 1918., a džez se pokazao kao savršena dopuna. Od „Hot Jazz-a“, Bluza i muzike iz „Tin Pan Alley-a“ pop industrija stvorila je uzbuđenje koje Amerika tražila. Ples „Charleston“, stvoren je od strane plesne grupe Vernona i Irene Kesl, a njihovi muzički duplikati James Reese Europe će protutnjati celom zemljom do početka 1920. snimak Bluz pevača Mamie smith-a iz 1920. „Crazy Blues“ prodao se u 75.000 kopija u Harlemu za mesec dana, pretvarajući Bluz muzičku industriju u milionski biznis. „Tin Pan Alley“ i izdavačke kompanije će uskoro profitirati na ovoj novoj pomami, podižući Bluz pevače kao što su Mamie Smith, Bessie Smith, Ma Rainey, Alberta Hunter i Ethel Waters na nivo zvezda. Ekspanzija džeza od tradicionalnog New Orleans stila od pet muzičara do većih „Jazz Age“ grupa sa obično deset muzičara uvela je novi talas u razvoj džeza, zvuk Big Band-ova „Swing Ere“. ■
